วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

ตำนานกาแฟ ตอน เล่าเรื่องร้านกาแฟสมัยก่อน





เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด อ๊าด อ๊าด ปึงปัง กร่อก

ปลดกลอนล๊อก ประตูไม้ พับเข้าหา

ร้านกาแฟ เปิดแล้ว เช้าแล้วนา

อาโกมา ชงกาแฟ ให้กินกัน


โอวยัวะแก้ว โก๋จาน เสียงร้องสั่ง

นั่งก่องนั่ง อ่านสือพิมพ์  รอปูเหลียว

อีกรายมา เป็นเด็กน้อย ร่างปราดเปรียว

เปล่งเสียงเจี๊ยว  โกจ๊า เอาป๋องนึง

............
............
               น้ำร้อนเดือดผุดปุด   จนฝาหลุดเผยไอพุ่ง

           รอเหลียวนะคุงคุง          ล้ามเพิ่งเหลือดเหลียวนี้เอง

               ยกถุงชงกาแฟ          ค่อยจุ่มแหย่ลงในถ้วย

           น้ำร้อนไอพุ่งพวย            ราดลงทั่วกาแฟ

              โอวยัวะสีเข้มข้น          กลิ่นหอมล้นชวนใฝ่ฝัน

           หยิบช้อนอีกหนึ่งคัน         ตวงน้ำตาลใส่ลงไป

               ไล่แล้วรอเหลียวนะ       เหลียวอั๊วจะไปส่งห้าย

            โกร้องบอกทักทาย         ไม่ดูดายรีบจัดการ

...............................................................
...............................................................



กาแฟในสมัยนั้น จะมีร้านที่เราเรียกกันว่า ร้านกาแฟ แต่ไม่ได้ขายกาแฟอย่างเดียว
อาจเรียกได้ว่าเป็นคอนวิเนี่ยนสโตร์ยุคแรกๆก็ไม่ผิด หากไม่นับรวมร้านโชวห่วย

ส่วนใหญ่แล้วคนไทยเชื้อสายจีน หรือชาวจีนอพยพ ก็จะทำการค้าในลักษณะนี้ นับว่าเป็นการค้าที่มีผลการประกอบการดีทีเดียว

สมัยก่อนหากนั่งกินที่ร้าน กาแฟร้อน (ใส่นม) หรือ  กาแฟดำ(ที่เรียกว่าโอวยัวะ--โอว/ดำ....ยั่วะ-ร้อน ภาษาจีนแต้จิ๋ว) ก็จะใช้แก้วใส ขนาดกลางๆรูปทรงเหมือนกรวย ต่างจากแก้วน้ำดื่มปกติ 
 


กาแฟจะมาพร้อมชาจีน เป็นการเสิร์ฟคู่กัน
บางร้านอาจมีกาน้ำชาร้อนๆอยู่บนโต๊ะ ไว้เติมอีกต่างหาก

สิ่งที่เคียงกัน ก็น่าจะเป็นไข่ลวก ปาท่องโก๋ และ ขนมฝรั่ง

ในยุคแรกๆ ขนมฝรั่งนั้น เป็นก้อนกลมๆเทมุมคางหมู ไม่มีไส้ แต่ต่อมาก็พัฒนาไปมีไส้ต่างๆ

สำหรับผู้ที่มาซื้อกลับบ้าน หรือปัจจุบันคนรุ่นใหม่ๆเรียกว่า take home นั้น  อาโกแกจะใช้กระป๋องนมข้น เปิดฝาแล้วแบบไม่ให้ฝาขาดออกจากกระป๋อง แล้วก็ รูที่อยู่กลางกระป๋องอันเป็นผลมาจากที่เปิดกระป๋องสมัยก่อน ก็เอาเชือกกล้วยหรือเชือกฟาง ร้อยเป็นที่หิ้ว เป็นภาชนะ







แบบส่งถึงบ้านก็มี ( เดี๋ยวนี้เรียก dellivery)ก็ลูกอาโกนั่นแหละ ขี่จักรยานส่งตามบ้านลูกค้าในละแวก พร้อมปาท่องโก๋หรือขนมฝรั่ง


ร้านกาแฟในอดีต ในตอนเช้าจะเป็นที่พบปะกันของคนทุกคนในชุมชุนก็ว่าได้
จะใส่บาตร ตักบาตร ก็จะมารวมตัวกัน วางโต๊ะ ใกล้ๆหน้าร้านกาแฟนั่นแหละ รอพระท่านมาแล้วก็ตักบาตรกัน

เด็กๆนักเรียนก็จะมาซื้อขนมเป็นส่วนใหญ่ ก่อนไปโรงเรียน
บ้างก็แวะมาจับสลาก หวังเอาของเล่น
บ้างก็แวะเวียนมาจ้องของเล่นที่วางขายที่ร้าน เก็บออมเงินได้พอเมื่อไร ก็จะมาซื้อ







พวกผู้ใหญ่ หลายท่านจะมานั่งคุยกันในเรื่องต่างๆ
แน่นอนว่า มีการเมืองด้วย (จะเป็นที่มาของสภากาแฟหรือไม่  ..อันนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกัน)

หลายคนก็มานั่งอาจหนังสือพิมพ์ เพราะห้องสมุด หายาก และ อัฐก็น้อยไม่อยากซื้อหนังสือพิมพ์อ่านเอง

หนังสือพิมพ์ตามร้านกาแฟ ส่วนใหญ่รับมากกว่า หนึ่งเจ้า



ดังนั้นหากเข้าร้านกาแฟ คุณจะได้อ่านอย่างน้อยๆสองฉบับ ทุ่นอัฐไปโขทีเดียว

หลักๆในอดีตก็น่าจะมี พิมพ์ไทย ไทยรัฐ และเดลินิวส์

ชุมชนในอดีตของไทย น่าอยู่ และก็ไม่เชยอย่างที่บางท่านเข้าใจและบอกว่าโลกมีนเจริญขึ้นแล้ว มันต้องพัฒนา

แต่ ร้านกาแฟในอดีตไม่เชยเลย

เป็นทั้งที่สังสรรค์พบปะ
เป็นทั้งร้านขายของเบ็ดเตล็ด
มีบริการ เทคโฮม และเดลิเวอรี่
.............เชยตรงไหน?.........ไม่เข้าใจเลย

ตอนเย็นๆ ยิ่งคึกคัก
วันไหนมีบอลไทยถ่ายทอด โอยยยย คนแน่นร้านทีเดียว
วันไหนมีมวย บรรยากาศแบบนี้หาไม่ได้แล้ว

เสียง ตี ๆๆๆๆๆ ฮึ่ยยยๆๆๆๆๆ  เอ้อๆๆๆๆ  เชียร์มวยกัน มันแปลกครับ มันให้ความสุข ความรู้สึกไปอีกแบบ มันอบอุ่น บอกตามตรง เหมือนกับ ทุกๆคน มีความสุขร่วมกัน


ภาพ มาจากร้านป้ากลม จังหวัดระยอง

ไม่มีความคิดเห็น: